Insecten in Nood strijdt op 3 vakgebieden.
- Politiek: Wij bestoken de politiek, de Tweede Kamer is de plaats waar wetten en regels vastgesteld worden. Wij zetten supermarktketens onder druk om geen giftig voedsel meer te verkopen. Wij klagen banken aan die gif-gebruikers financieren.
- Juridisch: Waar nodig voeren wij processen tegen de staat. Tot aan het Europees Hof toe. Maar ook bij producenten en gebruikers van gifstoffen, producenten en verkopers van voedsel met gifstoffen eisen wij hun verantwoordelijkheid op.
- Maatschappelijk: Wij steunen initiatieven o.a. voor natuurherstel en ecologisch verantwoorde consumptie, het vlinder- en bij-vriendelijk inrichten van tuinen en parken en de invoering van ecologische landbouw.
De Tweede Kamer is de plaats waar wetten en regels vastgesteld worden. Politici en politieke partijen moeten daar het voortouw nemen om het gebruik van insecticiden drastisch terug te dringen.
Dat betekent voor Insecten in Nood het aandragen van wetenschappelijke onderzoeken over de desastreuze terugval van de insectenstand. Onderzoeken naar de rol van insecticiden in die terugval. Onderzoek naar de gevolgen van die terugval voor de voedselproductie en het ecosysteem als geheel; de verstoring van het natuurlijk evenwicht. Onderzoek naar de gevolgen van insecticiden (en andere pesticiden) voor de menselijke gezondheid. Vooral ook de cumulatieve effecten van die vele gifstoffen. Het aandragen van alternatieve landbouwmethoden: daarin zijn al heel veel ontwikkelingen gaande die doorgezet moeten worden. De Tweede Kamer kan regelgeving afdwingen of zelfs eigenmachtig opstellen. Meestal gebeurt dat niet spontaan. Daarvoor is Insecten in Nood nodig.
Dat betekent zeker ook de publieke opinie. Politici zijn bijzonder gevoelig voor publiciteit. Of dat nu traditionele media of social media zijn. Zelf publiciteit maken op social media. Aandacht krijgen op televisie en radio, in kranten. Actief zijn in het maatschappelijk maar vooral politieke debat. Iedere keer weer de desastreuze gevolgen van insecticiden onder de aandacht brengen. Iedere keer weer politici, Ministers en Kamerleden, confronteren met de noodzaak van maatregelen. Voortdurend actief zijn.
Maar niet alleen politici. Rechtstreeks de producenten en verkopers van insecticiden op hun verantwoordelijkheid voor ecosysteem en menselijke gezondheid wijzen. Zoals bij de Monsanto-processen in de Verenigde Staten. Van de plaatselijke boerenbond tot de landbouw-groothandelaren. Denk zeker ook aan de supermarkten die voedsel verkopen dat vol zit met insecticiden en andere gifstoffen. Het cumulatieve effect van die gifstoffen krijgt daar nog nauwelijks aandacht. En of het schadelijk is voor de gezondheid is onbekend. Banken en pensioenfondsen die beleggen in gifproducenten. Banken die steeds intensievere landbouw afdwingen bij de financiering van agrarische bedrijven. Bedrijven die allemaal meewerken aan de teloorgang van insecten. Bedrijven die daar niet graag mee in de krant komen of door de politiek daarop aangesproken willen worden. Bedrijven die daar zeker niet graag bij de rechter verantwoording over af willen leggen.
